Gus' titles:
Nederlands Kampioen
Luxemburgs Kampioen
Duits Kampioen
VDH-Kampioen
Canadees Kampioen
Slovaaks Kampioen
Best in Show Clubshow D.R.C. in 2002
Best Male at Crufts 2003
Res. Male at Crufts 2004

Hierbij het verhaal van Gus...

Misschien dat iemand er ooit zijn eigen toller / hond mee kan redden.
Gus is een week geleden gestorven en begraven en het heeft even tijd gekost voordat ik het verhaal kon neerschrijven.

Eigenlijk begon het allemaal al in de zomer van vorig jaar. Ik begon er wat op te letten en vond eigenlijk dat Gus er niet meer zo stralend uit zag als we van hem gewoon waren. Verder waren er geen tekenen. Hij was nog net zo levendig, apporteerde en zwom als een idioot. Iedere bezoeker kreeg wel iets voor zijn voeten gegooid door hem.
Vond hij geen ballen dan bracht hij zelfs een steen of een stuk papier. En dan die uitdrukking daarbij op zijn snuit: schiet nou op, we hadden al 2 keer kunnen rennen in deze tijd...

Ik besloot om een volledig bloedonderzoek te laten doen. Lever, nieren, schildklier, suiker, enz., de normale dingen.

Ik schrok me rot van de uitslag: zijn nieren werkten niet meer goed. Er volgde een nierdieet.

En nog steeds was Gus niet "ziek". Hij speelde, rende, had lol, al wat je wil. Ook die typische lucht uit de bek, die sommige honden met nierproblemen hadden, was er niet bij hem. Dus eigenlijk had ik het heel moeilijk om te geloven dat het een gewone vorm van nierfalen was.

Toen hij ongeveer een maand op zijn nierdieet stond, ging mijn dierenarts op vakantie. Natuurlijk HET moment voor complicaties. Op een middag begon Gus uit zijn neus te bloeden. Stopte na een uurtje. Een paar dagen laten weer, maar het duurde nu langer. Aangezien mijn dierenarts er niet was, besloot ik naar de dierenkliniek in Eersel te gaan ( voor mij maar een 45 minuten, net over de grens). Daar werd meteen een buisje bloed, en nog één en nog één, afgenomen. Allerlei dingen waren er "niet goed" maar ook niet alarmerend. Zijn buik werd kaalgeschoren, en een echo gemaakt van alles daarbinnen in. Inderdaad, zijn nieren zagen er minder goed uit, maar ook niet vreselijk slecht.
Eigenlijk wisten ze het niet. Er werd nog wat bloed afgenomen, voor nog een test, maar die uitslag zou een paar dagen langer duren, en zou worden nagebeld.

Na die echo en onderzoeken, en 300 euro armer, werd de conclusie getrokken dat hij waarschijnlijk kanker had, en zou hij moeten terug komen voor volledige scan ed. Op mijn aandringen is er toen nog een stollingstest gedaan, dat was in orde. Logisch eigenlijk, want bij het bloed afnemen bleef hij ook niet nabloeden. Toen na een week mijn eigen dierenarts terug was, hebben we overlegd, en hij vond die onderzoeken eigenlijk niet relevant. We besloten opnieuw bloed te onderzoeken een maand later. En wonder boven wonder was er een lichte, maar duidelijke verbetering in alle waarden. Drie maanden lang hebben we iedere 4 weken een bloed onderzoek laten doen, tot alles weer op zijn plaats viel en normaal was. Het leek een wonder. Daarna werd Gus weer op gewoon voer gezet en ook daarna bleven zijn bloedwaarden, nieren ed. goed. Op maandag 25 juni weer een bloedonderzoek. Alles goed. Op 29 juni heb ik toen iedereen met Frontline behandeld, ook Gus want hij was gewoon perfect in orde. 5 dagen later, op zaterdagavond, begint hij weer met een neusbloeding. Veel bloed verloren, want het bleef lopen. Drie dagen later opnieuw. Op aanraden van moijn dierenarts ben ik met hem naar de kliniek in Hasselt gegaan, want daar zijn ze heel goed uitgerust. Na het eerste snelle onderzoek, waar geconstateerd werd dat hij best wel mager was ( had ik ook al gezien, in enkele dagen tijd zag je hem mager worden) werd besloten om een RX te maken van zijn hoofd. De gedachte was een tumor in de neus misschien. Het was altijd het rechtse neusgat waar het bloed uitliep. Twee foto's later, van de bovenkant en de onderkant, bleek daar alles in orde. Wat nu? Aangezien hij toch nog onder narcose was, hebben ze toen zo'n slangetje met een lampje/camera door zijn neusgat omhoog gebracht. Dan kun je de hele weg op de monitor volgen, er werd gedacht aan misschien een schimmelinfectie, die de ellende zou veroorzaken. Tevens werd er weefsel weggenomen voor een biopt , na het eerste snelle onderzoek in de kliniek zelf werd er in ieder geval geen afwijkende cellen gevonden die op kanker zouden wijzen. Ondertussen verloor Gus een hele hoop bloed met dat gepeuter in zijn neus. Na het onderzoek mochten we naar huis, en wachten op de uitslagen van de aangevraagde onderzoeken. Het eerste wat erug kwam, waren de nierwaarden: slecht. Dus terug op nierdieet. Helaas, hij wilde niet meer eten. Op vrijdag hebben we hem naar de kliniek terug gebracht, hij was zo zwak dat hij zelf de auto niet in kon stappen. Hij ging aan het infuus. Na een dag of 5 mochten we hem weer komen halen, hij was weer beginnen te eten ,en als ik hem ging bezoeken en mee naar buiten nam, zocht hij alweer iets om mee te gooien. Het ging een paar dagen goed. Hij kreeg weer neusbloedingen, werd zwakker, wilde niet eten. Na enkele dagen moest hij terug aan het infuus. Zo is hij drie keer een dag of 5 opgenomen en aan het infuus geweest. Mijn hondje dat altijd te zwaar werd als ik niet oppaste, ging in zijn gewicht terug van 25 kg naar 17 kg. Ondertussen kwamen de andere bloedonderzoeken terug. Van alles dat niet goed was, maar waarom? Tot op de vrijdag 20 juli. Eindelijk de uitslag en bevestiging wat er vermoed was: Leishmania.
Een infectie die ze oplopen door insektensteken (zandvliegjes) in een warm, zuiders land. Aan een bepaalde manier van onderzoek van de eiwitten in zijn bloed schijnt dat vast te stellen te zijn. er was veel contact tussen de da van de kliniek in Hasselt en het tropeninstituut, en die bevestigden nogmaals de diagnose en behandeling. Gus moest op heel zware antibiotica. Allopurinol was de aangewezen medicijn. Probleempje was dat die wel slecht zijn voor de nieren, en zijn nieren waren al slecht op dat moment ( ook een verschijnsel dat voorkomt bij honden besmet met Leishmania) Voorlopig 6 weken 2 tabletten per dag, ging het dan verder goed, op 1 tablet per dag. Gus kwam weer thuis en gind op de medicatie. Leek goed te gaan. Na een dag of 5 kreeg hij weer een dag koorts, een neusbloeding, maar dat ging redelijk snel voorbij en hij ging ondertussen gewoon door met eten. Een week later nog eens het zelfde, koorts, een neusbloeding, wel veel minder dan anders, en na een dag ging hij weer aan het eten. Een week of drie ging het redelijk goed . Er kwam geen bloeding meer voor. Heel af en toe was hij een halve dag wat koortsig, maar dat ging snel genoeg weer voorbij. Vorige week zondag heeft hij de hele avond op de bank gelegen, gespeeld, gegeten, alles normaal. Om 2 uur 's nachts nog even naar hem gekeken, zoals altijd die kwispel en en dikke glimlach op zijn snuit als je iets tegen hem zei.

Het was een volledige schok toen ik 's morgens om 6 uur opstond, en hem dood vond, ingeslapen om niet meer wakker te worden.

Maandagmiddag hebben we hem begraven in de tuin, voor het huis. Je blijft natuurlijk met een hele hoop vragen zitten. Spijt dat ik hem de hele wereld bijna rondgesleept heb, waar hij zoiets heeft kunnen oplopen. Boos omdat ze een jaar geleden niet al in die andere kliniek daaraan gedacht hadden, dan was alles misschien anders gelopen. Ook twijfel of ik het niet zelf erger gemaakt heb om hem met Frontline te behandelen, achteraf gezien begonnen ziijn eerste klachten het jaar daarvoor ook nadat hij een behandeling met Frontline had gehad. Maar voor alles toch nog zo blij dat ik hem in zijn veel te korte leven bij mij heb gehad, en zo van hem heb kunnen genieten, een mooie hond, maar vooral het beste karakter en kameraadje dat je je kunt indenken. En ook dankbaar dat zijn kinderen en kleinkinderen hier rondlopen, sommige met die zelfde ondeugende uitdrukking op hun snuit, zodat Gus toch blijft voorleven. Je bent pas echt dood als je vergeten bent......
En misschien worden hier over een jaar of 2 jaar of nog later , nog eens pups van Gus geboren. Ik heb enkele jaren geleden gelukkig nog sperma ingevroren van hem, dus dat vooruitzicht geeft me toch nog een lichtpuntje.

Parents	2nd	3rd	4th
Can Ch Littleriver's Argus Born 1998-04-10 2000-06-00 OFA DTR-579F49M-PI	Littleriver's Cassey Born 1990-11-17 1999-08-00 OVC AA7999	Sport Of Littleriver 1987-07-09	Briggs Of Jeffery-coldwell 1982-08-04
			Scarlet Of Jeffery-coldwell 1981-07-31
		Tess Of Littleriver 1985-10-30	Joshua Of Jeffery-coldwell 1981-08-01
			Rosie Of Jeffery Coldwell 1978-09-11
	Littleriver's Lady In Red Born 1995-05-21 2000-06-00 OVC BBO579	Jem's Rusty Rogan Born 1992-01-04 OVC VVO595	Can Ch Westerlea's Tru Ray Red Rebel, Can Cdx Wc Born 1980-03-05 1986-01-11 OVC 3250
			Jem's Double Trouble Born 1989-11-10 OFA DTR-116G38F-T
		Stitches Of Littleriver 1991-10-22	Sport Of Littleriver 1987-07-09
			Toots Of Littleriver 1987-02-14
Ruaview Jewel Of Beinnbhreagh Born 1997-09-08 OFA DTR-393F24F-T	Can Ch Sehi's Little Breton, Can Cd Wc Born 1993-06-09 OFA DTR-215F26M-T	Can Ch Sproul's Happy Higgins 1990-11-17	Sproul's Apache Sundog 1983-08-04
			Sproul's Stacey Lee 1987-12-19
		Harbourlights Highlan Belle 1991-04-29	Harbourlights Big Splash 1988-02-16
			Harbourlights Scotia Belle 1982-11-12
	Tollbreton Cape Island Dory Born 1993-03-04 2000-09-00 OVC AA5823	Sir Walter Riely Of Ardunacres Born 1986-11-20 1988-04-00 OVC 008882	Can Ch Larl-be Charles Winston 2nd Born 1984-08-07 OVC 008728
			Ardunacres Kayla Born 1985-01-06 OVC 008753
		Tollbreton Piper Born 1989-10-03 OVC AA1211	Marangai Simply Red Born 1987-05-14 OVC 009714
			Can Ch Ardunacres Cheekeye Born 1985-08-14 OVC 007018